Паляванне на таку

Гэта вясновае паляванне на цецерука або глушца падчас іх такавання (шлюбнага перыяду).
У пачатку вясны такуюць, у асноўным, старыя самцы-цецерукі, прычым у гэтым перыядзе такаванне адбываецца галоўным чынам на дрэвах. Разгар токаў пачынаецца тады, калі лясныя лужкі напалову ачысцяцца ад снегу. З гэтага часу і да канца такавання цецерукі спяваюць амаль выключна на зямлі. Голас цецерука-касача, які такуе, — пераліўнае мармытанне, якое нечым нагадвае вельмі магутнае буркаванне голуба. Звычайнае месца току — шырокі ўзлесак, які мысам выдаецца ў луг ці поле, рэдкія пералескі, сухія балоты і да т. п. У месцы такавання цецерукоў паляўнічы загадзя ўсталёўвае будан, з якога затым і вядзецца паляванне. Будан павінен быць зручны для паляўнічага, забяспечваць нармальны агляд току і магчымасць стрэлу і разам з тым надзейна хаваць яго ад цецерукоў, якія такуюць.

Глушцы пачынаюць такаваць раней цецерукоў у самым пачатку сакавіка. Глушцы такуюць у разнастайных участках лесу: на мохавых балотах, у высакаствольным сасонніку, у мяшаным лесе, дзе сярод елак растуць высокія дуплаватыя асіны. Такуюць гэтыя птушкі з году ў год на адных і тых жа месцах. Глушцы-самцы прылятаюць на ток з вечара. Падчас песні глушэц не чуе (за гэта яго і празвалі глушцом), але бачыць дастаткова добра. Ён глухне па прычыне таго, што ў яго ў заднім выгіне вонкавага слыхавога праходу маецца адмысловая лопасць, якая пры моцным узрушанні птушкі брыняе, ператвараючыся як бы ў пухліну. У гэты кароткі прамежак часу можна гучна крыкнуць ці стрэліць і глушэц не пачуе. Гэтым і карыстаецца паляўнічы – падчас песні глушца можна хутка да яго падыходзіць на адлегласць дакладнага стрэлу.