Паляванне загоннае

Гэта калектыўнае паляванне з ужываннем загону паляўнічых жывёл на засаду паляўнічых (стралковую лінію). Часта для загоннага палявання выкарыстоўваюцца паляўнічыя сабакі. Задача загоншчыка – не здабыць звера самому, а выгнаць яго на стралкоў. Яны размеркаваны па нумарах уздоўж стралковай лініі і могуць сядзець у спецыяльных невысокіх вышках. Пачатак загону вызначаецца сігналам, падаваным старэйшым загоншчыкам. Гэта можа быць стрэл з ракетніцы, гук паляўнічага рога, голас і г. д. У выпадку вялікай аддаленасці стралковай лініі ад загоншчыкаў ці моцнага ветру пачатак загону вызначаецца дагаворным часам. Лічыцца, што звера лепей гнаць па ветры або пры бакавым ветры. Стрэл са стралковага нумару робіцца толькі па тым зверы, на якога ў дадзены момант праводзіцца паляванне. Калі дадзеная аблава прадугледжвае здабычу некалькіх відаў жывёл, то першым страляецца найбольш каштоўны ў трафейным або мясным плане. Напрыклад, пры наяўнасці ліцэнзіі на лася і дзіка першым страляецца лось, а паляўнічы, на якога выйшаў дзік, павінен прапусціць яго без стрэлу. Пры наяўнасці падранка (паранены звер) прымаюцца меры па яго пошуку і здабычы. Напрыклад, па даборы буйнога звера, дзіка-секача або лася адпраўляюцца звычайна два дасведчаных паляўнічых і сабака. Пры гэтым паляўнічыя заўседы павінны памятаць, што прыціснутыя вушы звера кажуць пра тое, што ён жывы, і вельмі небяспечны, гатовы ў любы момант кінуцца на сваіх крыўдзіцеляў. Пасля ўдалага палявання ў большасці выпадкаў паляўнічыя, зачахліўшы стрэльбы, збіраюцца ў маляўнічым кутку пад навесам добра абсталяванай альтанкі, расклаўшы на абложаным камянямі месцы вогнішча. Водары любімых страў, агонь вогнішча і пах дыму, нязмушаныя размовы і гумар ствараюць асаблівы каларыт і атмасферу і з'яўляюцца прыемным працягам працэсу калектыўнага загоннага палявання.

Загоннае паляванне шырока выкарыстоўваецца на:

	Лася		Аленя
	Кабана		Казулю
	Ваўка		Зайца

радзей на:
	Лісіцу