лось

Лось (Alces alces). У Рэспубліцы Беларусь да сярэдзіны 50-х гадоў мінулага стагоддзя лось быў малаколькасны, але ва ўмовах аховы з канца 50-х да пачатку 70-х гадоў адбыўся значны рост яго колькасці. У апошнія два дзесяцігоддзя яна стабілізавалася і ў цяперашні час лось засяляе ўсе лясныя масівы, сустракаючыся нават па лясах у наваколлях вёсак і гарадоў. Шчыльнасць яго насельніцтва вялікая ў цэнтральных і паўночных раёнах - 4 - 8 асобін на 1000 га лясных угоддзяў, у паўднёвых раёнах ён сустракаецца радзей - 1 - 3 асобіны на 1000 га лясных угоддзяў.
Лось - тыповы лясны насельнік. Аднак ён ахвотней засяляе не аднастайныя масівы старога лесу, а аддае перавагу лясы з маладымі лесапасадкамі, якія зарастаюць высечкамі і гарамі, забалочанымі ўчасткамі. У ласёў назіраецца сезонная змена ўпадабаных лясных біятопаў, што тлумачыцца сезоннай зменай экалагічных умоў. Увосень ласі часцей насяляюць беразнякі, асіннікі, алешнікі, чарнічныя або верасовыя хвойнікі. Узімку ласі выбіраюць месцы, з меньшай глыбіней снега і дастаткам кормаў на адносна невялікай плошчы. У гэты час ласёў часта можна сустрэць у хваёвых маладняках, зарасніках вербалозу. Увесну для нараджэння і выхавання нашчадства ласіха выбірае зацішныя, часта забалочаныя ўчасткі лесу. Улетку лось трымаецца зблізку вадаёмаў, дзе расце сакавітая і пажыўная травяністая расліннасць і лягчэй ратавацца ад гнюса, апускаючыся ў ваду або адлежваючыся ў брудзе. Натуральнымі ворагамі ласёў з'яўляюцца воўк і мядзведзь, але ўздзеянне мядзведзя малаважна. Ваўкі паспяховей палююць на маладых ласёў, але здабываюць і сталых. Узаконенае паляванне на лася праводзіцца па ліцэнзіям, падчас якой штогод канфіскоўваецца 10 – 15% іх колькасці.